Ταπείνωση, βρισιές, απειλές, φθορές, τραύματα
στο σώμα, βιασμός!! Κι όμως ζούμε σε μια προοδευτική κοινωνία όπου έχουμε κάνει
βήματα προόδου προς την ισότητα των δύο
φύλων. Ακόμα όμως οι γυναίκες υφίστανται κακοποίηση κάθε μορφής σωματική,
ψυχολογική/συναισθηματική, λεκτική, σεξουαλική και οικονομική. Ο φόβος αποτελεί
καθημερινό
συναίσθημα χιλιάδων γυναικών που διστάζουν να μιλήσουν και να
ζητήσουν βοήθεια.
Η κακοποίηση των γυναικών δεν έχει σύνορα.
Υπάρχει σ’ όλες τις χώρες, σ’ όλους τους πολιτισμούς, σ’ όλα τα κοινωνικά
στρώματα, σ’ όλες τις ηλικίες, ανεξαρτήτως θρησκείας, μορφωτικού και βιοτικού
επίπεδου. Υπάρχει στα διπλανά σπίτια, ίσως και στο δικό σου.
Η
κακοποίηση των γυναικών εμφανίζεται σε μεγαλύτερο ποσοστό στον χώρο της
οικογένειας, γνωστή ως ενδοοικογενειακή βία. Δυστυχώς τα άτομα που ασκούν
σεξουαλική κακοποίηση ή άλλης μορφής κακοποίηση είναι τα ίδια άτομα που τα
θύματα- γυναίκες στηρίζονται για βοήθεια και συμπαράσταση. Η κακοποίηση αφορά
ξυλοδαρμό, βίαιες σεξουαλικές επιθέσεις, φράξιμο της αναπνοής μέχρι λιποθυμίας,
σπρώξιμο, καψίματα από σίδερο ή τσιγάρα, τραύματα από μαχαιρώματα, εσωτερικές αιμορραγίες, πρησμένα µάτια και σπασμένα
δόντια, ακόμα
και φόνο. Σύμφωνα με ευρωπαϊκά στοιχεία δύο γυναίκες κάθε βδομάδα θανατώνονται
από νυν ή πρώην σύντροφο και μία στις τέσσερις γυναίκες έχει υποστεί ενδοοικογενειακή βία κατά τη
διάρκεια της ζωής της. Αξίζει να μνημονευτεί
ότι πολλές φορές το γυναικείο σώμα χρησιμοποιείται σε πολεμικές διαμάχες
για την εθνική κάθαρση πχ. πρώην Γιουγκοσλαβία ή στην Ασία όπου κατά τη
διάρκεια του πολέμου βιάστηκαν και υπέστησαν ξυλοδαρμό χιλιάδες γυναίκες, οι περισσότερες
από τις οποίες ήταν έφηβες.
Στην Ελλάδα, όπως και σε άλλες χώρες του
κόσμου έχει επικρατήσει ότι οι γυναίκες είναι κατώτερες και «ιδιοκτησία» των
ανδρών. Οι άντρες που οδηγούνται σε μια
τέτοια συμπεριφορά εναντίον των γυναικών συνήθως προέρχονται από οικογενειακό
περιβάλλον όπου υπήρχαν σκηνές βίας, με αποτέλεσμα να θεωρούν μια τέτοια
συμπεριφορά συνηθισμένη και κατά κάποιο τρόπο αποδεκτή, πχ. είχαν παραστεί ως
μάρτυρες κακοποίησης της μητέρας τους ή είχαν κακοποιηθεί και οι ίδιοι. Πολλοί
άνδρες θεωρούν την χρήση βίας κατά των γυναικών ως ένδειξη του ανδρισμού, τρόπου εξουσίασης των γυναικών και ανάδειξης
τους ως του ισχυρότερου φύλου. Με τη βίαιη συμπεριφορά τους προσπαθούν να υποβιβάσουν τις γυναίκες, να τις
τρομοκρατήσουν, να τις κάνουν να αισθανθούν ασήμαντες, αδύναμες και υποχείρια
τους.
Οι γυναίκες συνήθως ανέχονται μια βίαιη
συμπεριφορά και δεν μιλούν ούτε κινητοποιούνται καθώς θεωρούν λόγω νοοτροπίας
και των προτύπων που έχουν μεγαλώσει ότι η γυναίκα είναι σκιά του άντρα, πατέρα
ή συζύγου κι ότι υπομένοντας την κακοποίηση κι όλες τις δυσκολίες αυτό τις
κάνει καλύτερες μητέρες και συζύγους. Οι γυναίκες που υφίστανται κακοποίηση
οποιασδήποτε μορφής δυσκολεύονται να αναγνωρίσουν ή να παραδεχτούν τι τους
συμβαίνει και αισθάνονται ανασφαλείς, ασήμαντες, έχουν χαμηλή αυτοεκτίμηση, υποφέρουν
από κατάθλιψη και άγχος και δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που έχουν οδηγηθεί
στην αυτοκτονία. Επίσης οι γυναίκες λόγω της οικονομικής και επαγγελματικής
κατάστασης στην οποία βρίσκονται, ιδιαίτερα τώρα λόγω της οικονομικής κρίσης
που βιώνει η χώρα μας αλλά και στο παρελθόν που οι γυναίκες δεν εργάζονταν αλλά
ασχολούνταν κατ’ αποκλειστικότητα με τις οικιακές εργασίες, το μεγάλωμα και την
ανατροφή των παιδιών τους, διστάζουν να απομακρυνθούν από τον άνδρα τους ή
σύντροφο τους, κατάσταση που εκμεταλλεύονται οι άντρες χρησιμοποιώντας τα χρήματα
σαν απειλή για να τις χειριστούν.
Αν συμβεί μία φορά μπορεί να ξανασυμβεί??
Δυστυχώς
σε περίπτωση που σημειωθεί ένα περιστατικό κακοποίησης είναι σίγουρο ότι θα
ξαναεμφανιστεί. Τις περισσότερες φορές ο
άνδρας θύτης μετά από ένα περιστατικό βίας δείχνει μετανιωμένος και στοργικός
με την γυναικά και παρότι η γυναίκα βλέπει τα περιστατικά βίας να
επαναλαμβάνονται θεωρεί ότι «όλα θ’ αλλάξουν». Πολλές φορές οι γυναίκες θωρούν
ότι φταίνε οι ίδιες και προκαλούν το
θυμό τους.
Λανθασμένα οι γυναίκες θεωρούν ότι αν μιλήσουν
για την κακοποίηση που υφίστανται θα στιγματιστούν από την κοινωνία, ότι οι
άλλοι δεν θα τις πιστέψουν, ότι μπορεί να χειροτερέψουν την κατάσταση ή ακόμα
ότι και οι ίδιες θα κατηγορηθούν για την κακοποίηση που υφίστανται. Οι γυναίκες
θα πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι δεν είναι μόνες τους. Στην χώρα μας, και
στην πόλη μας υπάρχουν αρκετοί φορείς που είναι έτοιμοι να υποδεχθούν τις
κακοποιημένες γυναίκες, να τις στηρίξουν, ακούσουν, να παρέχουν
ψυχολογική και νομική βοήθεια και γενικά να προσφέρουν κάθε δυνατή λύση για να
αντιμετωπίσουν την κατάσταση με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Κανένα πρόβλημα δεν
λύθηκε απλώς παρατηρώντας το και κανένας δεν πρέπει να κλείνει τα μάτια του σ’
ένα τέτοιο φαινόμενο.
Είναι ένα σοβαρό κοινωνικό πρόβλημα που
μπορεί να λυθεί όχι μόνο αν οι γυναίκες-θύματα απεγκλωβιστούν από την κατάσταση
στην οποία βρίσκονται αλλά και οι άντρες-θύτες να συνειδητοποιήσουν την βίαιη
συμπεριφορά τους και να προσπαθήσουν να την καταπολεμήσουν.
Οι
γυναίκες πρέπει πάντα να θυμούνται πόσο
δυνατές και αξιόλογες είναι και πως η αγάπη και η συντροφιά τους αξίζει κι ότι ΚΑΝΕΝΑΣ
ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΠΛΗΓΩΝΕΙ Το ΣΩΜΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΤΟΥΣ!!!
Αλεξάνδρα Λοβασσσά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου